In mijn vorige nieuwsbrief deelde ik al een artikel over hoe de NOS middels een speciaal Osint-Twitteraccount het publiek vraagt om mee te helpen om beelden uit Oekraïne die op social media worden gedeeld te verifiëren. Inmiddels heeft de NOS een artikel gepubliceerd over hoe dit in zijn werk gaat. Dit soort uitleg voor je publiek is ongelofelijk belangrijk voor je betrouwbaarheid en zouden nieuwsmedia wat mij betreft vaker (en ook eerder) moeten publiceren.

Internationale nieuwsmedia zoals The New York Times, Financial Times, The Economist en The Washington Post doen veel moeite om hun berichtgeving over de oorlog in Oekraïne beschikbaar te maken in Oekraïne en Rusland. Ze zetten bijvoorbeeld hun betaalmuur uit voor bezoekers in die landen of verspreiden hun berichtgeving via Telegram, dat als één van de weinig kanalen nog beschikbaar is in Rusland.

Omdat de toegang tot steeds meer websites en diensten in Rusland wordt geblokkeerd (door de Russische overheid of door Westerse bedrijven) heeft een deel van de Russen de afgelopen weken heel Wikipedia gedownload. Omdat de online encyclopedie open source is, mag hij als download worden verspreid en er zijn de afgelopen meer dan 100.000 mensen geweest die heel de Russisch versie van Wikipedia (bijna 30 GB aan data) hebben binnengehaald.

Tot op heden heeft de Russische overheid de toegang tot Wikipedia overigens niet geblokkeerd.

De Digital Markets Act (DMA) is Europese wetgeving waarmee de macht van grote techbedrijven wordt beperkt en de consument daardoor meer keuzevrijheid zou moeten krijgen. Deze week bereikte men in Brussel een akkoord wetsvoorstel van de Europese Commissie en daardoor kan de regelgeving nog dit jaar in werking treden. Het Europees Parlement moet er nog wel over stemmen, maar dat wordt gezien als formaliteit. Onderdeel van de DMA is onder meer meer betaalvrijheid voor aankopen in apps en de mogelijkheid tot interoperabiliteit tussen chatapps.

Het EU-US Privacy Shield was een afspraak tussen de EU en VS over de verwerking van data van Europeanen in de VS. Nadat het Hof van Justitie van de Europese Unie in juli 2020 een streep zette door deze overeenkomst ontstond er grote onzekerheid over de mogelijkheid voor Amerikaanse bedrijven om zaken te doen in Europa. Afgelopen week maakte de EU en VS samen bekend dat er nieuwe afspraken zijn gemaakt.

Eén van de weinig concrete informatie die makers van podcasts kunnen krijgen is hoe vaak en wanneer hun podcast is gedownload (en op basis van IP-adressen kan ook nog wat gezegd worden over waar deze mensen vandaan komen). Daarnaast geven de grote podcast-apps zoals Spotify en Apple Podcasts extra informatie, omdat zij binnen hun app data verzamelen. Hoeveel abonnees een podcast heeft, weet dus niemand. Binnenkort kunnen podcasters echter wel zien hoeveel abonnees hun podcast heeft binnen Apple Podcasts. En da’s een mooie stap in de goede richting.

Of podcastluisteraars willen betalen voor de toegang tot podcasts verschilt sterk per land, blijkt uit een internationaal onderzoek van YouGov. Nederland is helaas niet meegenomen in het onderzoek, maar op de vraag of podcastluisteraars verwachten komend jaar te gaan betalen voor een podcast geeft 22 procent van de Duitsers een positief antwoord. In Scandinavië is dat percentage ongeveer gelijk, terwijl in Frankrijk slechts 16 procent ‘waarschijnlijk’ of ‘enigszins waarschijnlijk’ zei en in het VK ligt het percentage nog lager met 14 procent. In Aziatische landen is het beeld heel anders. Indonesië staat bovenaan de lijst met 68 procent, gevolgd door de VAE (65 procent) en India (59 procent). Nederland is helaas niet meegenomen in het onderzoek.