Het was de week van Facebook en wel hierom

Mark Zuckerberg is wakker geworden, zeggen sommigen. Het afgelopen jaar kreeg zijn Facebook heel veel kritiek te verwerken, omdat het sociale netwerk inmiddels een mediabedrijf is geworden, maar het bedrijf dit zelf niet erkent. En vooral: omdat het zijn verantwoordelijk niet neemt. Van het verwijderen van nieuwscontent omdat het in strijd zou zijn met de gebruikersvoorwaarden, tot de rol die Facebook speelde bij de verspreiding van nepnieuws voorafgaand aan de Amerikaanse presidentsverkiezingen.

In deze brief van maar liefst 6000 woorden, legt Mark Zuckerberg uit hoe hij de rol van Facebook in de wereld ziet veranderen. En hoe hij Facebook daar op aan wil aanpassen. Meer eigen keuze voor wat gebruikers wel of niet willen zien. En vooral meer kunstmatige intelligentie om de problemen die het sociale netwerk nu heeft op te lossen.

Of het genoeg is, is de vraag. En of alles wat hij wil doen heel privacyvriendelijk is, kun je je ook afvragen (in een eerdere versie van de brief zou hij zelfs hebben geschreven dat hij privégesprekken zou willen scannen met kunstmatige intelligentie om terroristen op te sporen)…

Mijn collega Stan schreef voor Numrush een korte samenvatting van de brief. Wel zo prettig.

In maart vorig jaar krijgen grote mediabedrijven honderdduizenden dollars tot zelfs een paar miljoen om livestreams te gaan maken. Deze contracten lopen volgende maand af en worden in principe niet verlengd. Wel gaat Facebook met sommige media kortlopende contracten afsluiten om ze kwalitatieve video’s te laten produceren (want Facebook wil graag kwaliteitsvideo’s als volgende stap op videogebied). 

Uiteindelijk moeten media echter niet meer direct betaald worden door Facebook, maar indirect, is de bedoeling. Het bedrijf gaat advertentie-inkomsten delen met de makers van livestreams en video’s. Het model dat YouTube natuurlijk al ontzettend lang hanteert en daar vrij succesvol is gebleken.

Om advertentie-inkomsten te kunnen verdelen met media, moeten er wel advertenties zijn. Die gaat Facebook daarom tonen in video’s. Een langere video wordt na 20 seconden onderbroken voor een commercial. (Vandaar dat Facebook wil dat media langere, kwalitatievere video’s gaan maken.) De bedoeling is dat mensen commercials met geluid gaan bekijken en dus staat het geluid van video’s op Facebook straks standaard aan.

Het gaat goed met De Correspondent. En ik vind het mooi om te zien hoe daar internationaal aandacht voor is. Het Britse Journalism.co.uk zet op een rij hoe De Correspondent omgaat met de uitdagingen van de journalistiek anno 2017. Voor velen in ons land inmiddels een bekend verhaal, maar internationaal logischerwijs minder bekend.

Na de NOS een paar weken geleden, heeft nu ook NRC een chatbot gekregen in Facebook Messenger. De functionaliteit is in mijn ogen nog te beperkt om echt zinvol te zijn (net als bij die van de NOS), maar dat betekent niet dat het geen goede ontwikkeling is.

Interessante stuk over waar The New York Times de afgelopen jaren mee bezig en vooral over de rol van de zogenaamde ‘Beta Group’ binnen het bedrijf. The New York Times probeert zich onmisbaar te worden door meer te zijn dan nieuws. Het bedrijf lanceert steeds meer contentgedreven producten/diensten in allerlei niches.

Het archief van nieuwssites wordt vaak afgedaan als irrelevant. Leuk voor die paar mensen die via Google nog op een oud artikel komen, maar het is oud nieuws. Dat terwijl het ontzettend waardevol is om te kijken welke oude artikelen door mensen worden gelezen en daar iets mee te doen in je redactionele proces. 

Waarom lezen mensen plots een oud stuk? Zit daar een verhaal in? Een follow up? Is het weer actueel en moet je het weer een keer delen op social media? Verschillende mediabedrijven gebruiken inmiddels systemen om de redacties inzicht te geven in wat er uit het archief wordt gelezen. Sommige doen dat met een automatisch rapport dat elke ochtend wordt gemaild; bij de Financial Times hebben ze er een dashboard voor.

Ik ben groot fan van de podcast Reply All, waarin allerhande verhalen worden verteld aan de hand van het internet. Van een gevangene die via brieven aan zijn moeder een blog bijhoudt tot de vrouw die via een Facebook-event een revolutie in Guatemala veroorzaakte. De combinatie van fantastisch journalistiek werk, goede montages en twee hele sympatieke/grappige hosts zorgen uiteindelijk voor het succes.

In de week dat Trump begon aan zijn presidentschap vertelde Reply All het verhaal dokter Brinkley. Een oplichter die dankzij het gebruik van de radio groot wordt en uiteindelijk de politiek ingaat. “It takes place in 1917, but almost everything that happens in it, it feels like it could have happened this week”, zei host PJ Vogt aan begin van de show.

Het verhaal van dokter Brinkley wordt nu verfilmd en dat is voor zover ik weet de eerste keer dat een podcast leidt tot een film. Robert Downey Jr. zou hebben getekend voor de hoofdrol.